Różnica między implantami a naturalnymi zębami
Źródło: zhonghuakouqiang.cn
Implant nie posiada więzadła przyzębia naturalnego zęba i jest osteointegrowany z kością wyrostka zębodołowego. W więzadle przyzębia znajdują się proprioceptory, ale w implancie istnieje tylko „percepcja kości”. Wrażliwość dotykowa naturalnych zębów jest 8,75 razy większa niż w przypadku implantów. Dlatego naturalne zęby mają tendencję do odczuwania nadmiernej siły zgryzu i wywołują reakcję obronną. Więzadło przyzębia pełni funkcję tłumienia uderzenia i rozpraszania siły zgryzu. Ze względu na brak więzadła przyzębnego ruchomość implantu w kierunku pionowym wynosi 3 ~ 5 μm, a w kierunku poziomym 10 ~ 50 μm; podczas gdy normalne zęby mają odpowiednio 25 ~ 100 μm i 56 ~ 120 μm.
Pod wpływem siły okluzyjnej ruch zębów naturalnych obejmuje szybki, złożony, nieliniowy ruch więzadła przyzębia i liniową sprężystą deformację kości wyrostka zębodołowego; podczas gdy implant wykazuje jedynie liniowe odkształcenie sprężyste kości wyrostka zębodołowego. W więzadle przyzębia znajdują się włókna więzadła przyzębia, które są w stanie wytrzymać siłę zgryzu we wszystkich kierunkach. Pod wpływem siły bocznej środek rotacji naturalnego zęba znajduje się w 1/3 wierzchołka korzenia, a naprężenia mogą być rozproszone w większym zakresie.
Z wyjątkiem wytrawiania laserowego na połączeniu implant-łącznik, kierunek włókna wokół implantu jest równoległy do implantu. Kiedy implant jest poddawany działaniu siły bocznej, wierzchołek wyrostka zębodołowego tworzy punkt podparcia, w którym skupiają się naprężenia, co zwiększa ryzyko resorpcji kości w szyjce implantu. Z morfologicznego punktu widzenia implanty są przeważnie kolumnowe lub stożkowe, podczas gdy przednia część zębów naturalnych ma jeden nieregularny kształt, a tylna powierzchnia zębów jest wielokrotna. Dlatego naturalny ząb ma dużą powierzchnię styku z kością wyrostka zębodołowego, co ma tę zaletę, że rozprasza naprężenia i jest odporny na rotację. Ponadto moduł sprężystości zębów naturalnych jest zbliżony do modułu kości wyrostka zębodołowego. Moduł sprężystości implantów tytanowych lub tytanowo-cyrkonowych stosowanych klinicznie jest 5-10 razy większy niż moduł sprężystości kości wyrostka zębodołowego, a na styku implant-kość występuje skłonność do koncentracji naprężeń.
Unikanie obciążenia okluzyjnego jest głównym celem projektowania zgryzu odbudowy implantologicznej. Konstrukcja powierzchni zgryzowej może zmniejszyć powierzchnię zgryzową o 30% -40%, odpowiednio zmniejszyć nachylenie końcówki i zapewnić płaski środkowy dół o grubości 1,0-1,5 mm. Ponadto należy zaprojektować odpowiedni stosunek korony do rośliny, rozstaw wysokości koron i długość wspornika. Jeżeli gęstość kości pacjenta jest niska, można zastosować stopniowe obciążanie implantu lub nadać mu szorstkość powierzchni.
Zaleca się, aby pacjenci z zębami trzonowymi nosili nakładki okluzyjne, monitorowali je w odpowiednim czasie i korygowali zgryz. Pacjenci cierpiący na zapalenie przyzębia powinni zostać poddani odbudowie implantologicznej po opanowaniu zapalenia przyzębia. W zależności od liczby brakujących zębów, położenia i powierzchni zębów dobierany jest odpowiedni typ zgryzu i projektowany jest plan zgryzowy odbudowy protetycznej na implantach. Konstrukcja okluzyjna protez na implantach nadal wymaga dalszych badań, aby uzyskać wystarczające dowody medyczne oparte na dowodach naukowych.
Czas publikacji: 14 lipca 2021 r